En dan togen we naar Nieuwveen, waar Sjon van de Berg en zijn entourage al jaren aan de weg timmeren. De enige ACC wedstrijd waar ze ieder jaar speciaal voor het weekend een brug laten zakken. De ambitie is grenzeloos bij de cross die voor de meeste ACC coureurs het verst van huis ligt. De fiets achterop, de auto in, het land in: dat geeft nationale allure. In Nieuwveen lag het zwaartepunt op zaterdag toen het regiokampioenschap verreden werd. Je merkte dat de druk al wat van de organisatie af was. Sjon reed relaxed op zijn golfkarretje in de rondte en maakte zich niet meer druk over het wel of niet aanwezig zijn van een rondebord (moet van de KNWU, maar hebben we nog nooit gehad) en nam de tijd om her en der een praatje aan te knopen met onder andere ACC vader Willard Gerritsen die ook zijn gezicht liet zien en zag dat het goed was. Sjons minderjarige assistenten traden streng op tegen drie keer oudere coureurs die het waagden met hun vingers de nadar aan te raken bij de startprocedure (altijd dezelfden die het proberen). En dan kon er dan toch gecrossed worden!
En dat viel nog niet mee… De organisatie had binnen de mogelijkheden van het terrein toch weer wat noviteiten gevonden die het er zeker niet makkelijker op maakten. De strook langs de sloot lag vettig als vanouds en bood voldoende mogelijkheden om haaks links de braamstruiken of rechts de sloot in gekatapulteerd te worden. De schrijver van dit bericht haalde hier al eens een nat pak waardoor hij gisteren de braamstruiken in reed in een poging toch vooral uit de sloot te blijven. De opkant aan het einde van de sloot droogde tegen het einde van de dag steeds meer op en werd, voor sommigen, berijdbaar. Maar zo’n inspanning ging al snel in de benen zitten. Temeer omdat je in dit rondje op nog wel 6 plekken vol op de pedalen moest gaan staan om nèt wel of nèt niet boven te kunnen raken. En dan waren er nog de switchbacks. Dapperen reden dit, velen liepen. Hier kon je het verschil maken door seconden te pakken of door de linten naar beneden te tuimelen. Een parcours dus met meer techniciteit dan de gemiddelde ACC en je zag ook dat de coureurs met voorkennis van het regiokampioenschap op zondag boven kwamen drijven.
Hulde dus voor de organisatie, slopend voor de deelnemers die uit zullen kijken naar eenvoudigere rondjes waar ze minder met hun neus op de feiten worden gedrukt.
En verder nog gezien:
Het wekelijks terugkerende vader-zoon -momentje van het zoeken naar de reservefiets. “Waar staat die fiets??!!”. “In de wisselpost…”. “Oh ja natuurlijk…”.
De winnaar bij de mannen 45+ verspeelde op een haar na zijn schrapresultaat: Zijn tube begon al lelijk in te scheuren maar hield het dus tenauwernood.
Koen Mollers maakte foto’s van Trappisten en zorgde er ook voor dat er verder niemand anders in beeld kwam. Dit is op zich al een kunst in het enorme veld. Maar het moet gezegd: Trappisten zijn erg fotogeniek. Alleen Mart staat er om onduidelijke reden niet op. Hij deed wel mee want er werd modder verwacht.
ACC Nieuwveen 45+ Koen Mollers
En dan een hele stapel foto’s van jeugdrenners gemaakt door Rinus:
ACC Nieuwveen 2021, Jeugd A en B
En dan natuurlijk de foto’s van Dick Visser waar iedereen er altijd extra snel uitziet!
