Als je begint met wielrennen kan het gebeuren dat je er bij de eerste ritten volledig afgereden wordt. Ook al heb je longen als een renpaard, de benen van Dylan Groenewegen en de VO2max van een roeier, als je vierkant de bocht door gaat, bang bent tussen de wielen en remt bij iedere tempowisseling blijft het lastig. Het gaat er derhalve om je assertiviteit te trainen!
Dus niet na afloop van de koers zeggen dat je de slag miste, of zeggen dat je te-ver-van-achteren zat, maar ìn de koers op het juiste moment je benen laten spreken. Dus als je eindelijk voorin zit ineens het hele peloton je lijkt te willen inhalen moet je trappen. Geen sorry zeggen, niet beleefd zijn, maar trappen.
Of dat je, met nog 50 meter te gaan, denkt dat je er al bent. Dat je denkt dat die ander jouw voorsprong respecteert. Dat je denkt dat die ander denkt dat jij toch al gewonnen hebt. Je wilt ook niet uitsloverig overkomen. Maar die ander denkt dus heel iets anders. Die ander heeft beter op zijn/haar assertiviteit getraind. Die wint.
Maar hoe train je je assertiviteit? Voordat ik fietsenmaker was ging ik iedere dag met de trein naar kantoor in Den Haag. Dan stond ik met 30 mensen op het perron te wachten tot de deuren open gingen en het waren altijd dezelfde types die de laatste zitplaatsen in beslag namen. Op de één of andere manier duwde ik nèt iets te laat, deed ik net een stapje opzij of was ik net iets te beleefd. Miste ik steeds de slag. Ik ontdekte dat als je wilt zitten je schèrp moet zijn, focus hebben, kortom, assertief moest zijn. Maar dan wel met aandacht voor de relatie, anders heb je wel een zitplaats maar staat de halve coupé je uit te foeteren.
Vorig jaar mocht ik bij Olympia met Auke Broex sprinten om de derde plek. Ik ging als eerste de weg op, om aan mijn sprint te beginnen. Maar ik voelde hem komen, week nog wat van mijn lijn, maar toen hij naast mij kwam gaf ik het op, ik was te beleefd en ik hoopte dat hij mij het podium zou gunnen. Dat deed hij niet.
Dus. 2023. Weer Olympia. Ik rijd wéér op de derde plek naar de streep. Nu Coen Emmer in mijn wiel. Hij gaf al een ronde lang geen millimeter, ik voelde zelfs een keer zijn voorband langs mijn achterband schuren. Hij wist dat hij mij ging pakken in de sprint. Ik draaide het asfalt op. Ik begon aan mijn sprint. Ik voel Coen komen. Hij komt naast mij. Ik denk FUCK! Niet weer! Ik haat de vierde plek. Zeg het! Doe het! En ik haal uit mijn allerlaatste vezeltje nog drie extra trappen tot de meet en ik had de bloemen. En ik schreeuwde zo hard YES dat ik een uur mijn stem kwijt was. Maar ik vond het ook een beetje lullig dat ik juist bij hem zo mijn best had gedaan.
UITSLAG
De volledige competitiestand tot nu toe, vind je op amscrosscomp.nl/competitie.
FOTO’S EN ZO
Kristel Nijssen en Tristan Tijsen maakten heel fraaie fietsfoto’s. Je vindt de foto’s van Kristel op myalbum.com/album/KazKeRENusVu. De foto’s van Tristan vind je in zijn Dropbox.
Zodra we meer foto’s krijgen, voegen we die toe aan dit bericht. Heb je zelf gave foto’s online? Deel dan een link met ons via het contactformulier.
