Na het inrijden, bij het opstellen bij de start, bespreek ik met Auke kort even het parcours.
“Wat ga jij doen bij die stoepranden? Lopen of springen?”
“Stoepranden?”
“Als je die heuveltjes na het viaduct hebt gehad, dan gaan we even terug over de weg en dan weer het veld in en dan heb je die stoepranden.”
“Oh, daar bij de snelweg. Lopen.”
Ik denk bij mezelf: Snelweg? en verder is er een groot donker gat in mijn gedachten. Maar ik had me ook al voorgenomen de wielen, die ik inmiddels weer terug heb, ze lagen op de gemeentewerf van Nieuwveen tussen de dranghekken, niet te riskeren. Ook lopen dus.
“En dat moddergat?”
“Ik heb het niet getest bij het inrijden, te vies. Ik kijk wel.”
Chris fluit af, ik ben redelijk goed weg. Vol de eerste grasstrook door. Moddergat. Ik fiets zo lang mogelijk door. Kom tot stilstand, net als iedereen in het veld. Dus niemand wist echt wat het beste was want alles blijft nog even bij elkaar. Wel zie ik Sander de Vos zoals gewoonlijk een superstart hebben maar die zakt altijd in. Ik maak me wel lichtjes zorgen over de komende man Hugo Bakker. Die rijdt iedere week sterker, is zeker laat begonnen met trainen en nog fris. Hij is ook heel jong volgens mij, voor in de veertig schat ik.
Bij het inrijden had ik nog bedacht dat het heel slim zou zijn om ook bij de laatste heuveltjes af te springen om kort door de bocht te kunnen. Bleek inderdaad heel goed te werken. Ik voelde dat Auke en Hugo te hard voor me gingen maar door die actie kreeg ik het gat meteen dicht. Maar omdat ik me heel slim voelde dacht ik ook dat het volgende heuveltje beter aan de linkerkant kon nemen en dat was dus niet zo want ik viel. En toen hadden ze een gat dat ik niet meer dicht kreeg. Later bleek Hugo nog heel ver bij Auke weggevlogen maar dat heb ik in de koers niet meegekregen. Ik krijg überhaupt nooit zoveel mee in de koers. Heeft met ‘omgevingsbewustzijn’ te maken. Zegt Auke.
Maar goed, dan maar iemand anders te grazen nemen. Achter was er niemand meer te zien en voor me reed Sander de Vos. Sander had mij vorig jaar meerdere keren te pakken maar toen reed hij op een mountainbike. Op de crosser lijkt hij kwetsbaarder. We rijden nu om beurten op kop. Niet zoals op de weg om samen te werken, maar om op kop de ander los te rijden of tot fouten te dwingen. Lukt niet. Maar op het asfalt bij het ingaan van de de laatste ronde zegt Sander:
“Wel gezellig zo.”
Ik denk bij mezelf: “Wel gezellig zo?” En door mijn hoofd flitsen in een fractie van een seconde de lessen, de vermaningen, de donderpreken van Auke door mijn hoofd: “Je rijdt om te winnen! Niks hand in hand over de finish! Je bijt zijn strot er af!”
En zo rijden Sander en ik naast elkaar voor de laatste keer op de eerste zompige grasstrook af. In mij ooghoek zie ik Sander kort zijn benen stilhouden. Dat betekent dat als hij de modder in rijdt véél snelheid gaat verliezen. En ik geef derhalve vól gas. BAM! Ik trek hem door bij het volgende stukje waar net een achterblijver tegen de grond is gegaan, ontwijk hem. Moddergat. Ik vlucht. Ik moet! Vol het viaduct op. Weer twee bochten verder kijk ik om. Geen Sander. Er moet iets gebeurd zijn. Ik ontspan, weet dat dit de beslissing was en rijd ontspannen door. Ik spring van mijn fiets, loop voorbij de stoepranden, spring weer op. Dan hoor ik auto’s. Ik kijk rechts omhoog. Verdomd, de snelweg.
UITSLAG
De volledige competitiestand tot nu toe, vind je op amscrosscomp.nl/competitie.
FOTO’S EN ZO
Kristel Nijssen maakte weer een serie fraaie fietsfoto’s. Je vindt Kristel’s foto’s op myalbum.com/album/cj3L3U76suBs. Dit keer maakte Amanda Crow ook weer bijzonder fraaie fietsfoto’s. De foto’s van Amanda vind je op drive.google.com/drive/folders/1t9y7zTgtB5PDpuSv0D6lAXgsCZAKKeq4.
Zodra we meer foto’s krijgen, voegen we die toe aan dit bericht. Heb je zelf gave foto’s online? Deel dan een link met ons via het contactformulier.
