IN HET OOG VAN DE ORKAAN
Vandaag besloot ik tijdens het opstellen, het gevoel van een goede start van een paar jaar geleden weer op te roepen. Ik mocht als tweede naast Nick Evans gaan staan, dus ik kon mooi mijn eigen plekje op de startrij kiezen.
Vandaag besloot ik tijdens het opstellen, het gevoel van een goede start van een paar jaar geleden weer op te roepen. Ik mocht als tweede naast Nick Evans gaan staan, dus ik kon mooi mijn eigen plekje op de startrij kiezen.
Crossers. De leegheid van die levens schokt me. Ze rijden landelijk, hebben minstens twee fietsen en zes wielsets met gelijmde tubes van Dugast met verschillende profielen en verplaatsen zich met een camper. En dan nog een mecanicien (meestal hun vader) en een verzorger (meestal hun moeder).
Bij crossen wordt er niet samengewerkt. Nee, er wordt alleen maar tegengewerkt. Je begint al bij het eerste begin met het besodemieteren van het hele zooitje. En ze weten het.
Met HSV De Kampioen trok de ACC dit weekend de bergen in. In samenwerking met Viskercycles was er een moordend klimparcours uitgezet. Een klimparcours dat op normale doordeweekse dagen alleen met touw en klimijzers wordt bestegen …
Uit laten rollen, lichtjes de achterrem aan laten slepen en lichte druk op de pedalen houden. En dan weer dertig meter full-gas! Uit laten rollen, lichtjes de achterrem aan laten slepen en lichte druk op de pedalen houden. En dan weer dertig meter full-gas!
Daar was weer het zwembad Aarweide in Nieuwveen. Waar Sjon van den Berg traditiegetrouw de aftrap verzorgt van de Amsterdamse Cross Competitie. In vrede, gezondheid, trillingsvrij, bijna gratis en zorgeloos.
Nieuwe ACC rugnummers kun je tijdens de eerste 3 wedstrijden (Nieuwveen, Excelsior en De Kampioen) ophalen ‘aan de tafel’.
Het is geprobeerd: Broedseizoen uitstellen, clubkampioenschappen cancellen, NK deelnemers massaal besmetten, polders leegpompen maar helaas, de ACC 2021-2022 is ten einde. Maar wat zijn we dankbaar dat we tot en met 12 december totaal toch negen (!) crossen hebben kunnen rijden!
Wie vroeger vanuit het zuiden op Amsterdam aanreed passeerde eerst het dorp Sloten. Na betaling van de nodige tol vervolgde hij zijn weg over de Sloterweg. Aan zijn rechterhand zag hij dan in de zomer pelotons voor het viaduct opstropen dat zich vervolgens aan de andere kant weer naar beneden stortte. Daarna waaierde het breed uit om in de laatste ruime bocht in een woeste sprint de laatste meters af te leggen.
Disclaimer: Als jullie bij het lezen van onderstaand verhaal het gevoel krijgen dat er niet doorheen te komen is, moeten jullie toch doorzetten en het uitlezen. Zie het een beetje als een cross.