STOORNISBINGO

Wielrennen leidt tot – gelukkig meestal kortstondige – persoonlijkheidsstoornissen. En net zoals in het echte leven ligt dat niet aan de renner, maar aan de koers. Of zoals Van Gaal zegt: “Je moet het wetenschappelijk voorbereiden, maar het blijft een loterij.”

DNF

Toen was het koers. En wat voor één! Het begin was spectaculair èn dramatisch met een tussenstuk waar zowel de deelnemers als het parcours reliëf kregen. Renners en boomwortels stegen boven zichzelf uit, trappen, zand en oneindig meanderende grasstroken die eindigden in een adembenemende apotheose.

NAAR HET STRAND

Het was vier graden celcius, het motregende en er stond een zuidwestelijke wind, kracht 5. Uit de richting van Ouderkerk aan de Amstel kwamen langs de waterlijn vier dames  aangelopen. Voorop een dame op blote voeten in badpak, gevolgd door drie dames op zwarte zwemschoentjes in bikini …

WIE FIETST, DIE BLIJFT

Crossers. De leegheid van die levens schokt me. Ze rijden landelijk, hebben minstens twee fietsen en zes wielsets met gelijmde tubes van Dugast met verschillende profielen en verplaatsen zich met een camper. En dan nog een mecanicien (meestal hun vader) en een verzorger (meestal hun moeder).