Nadat de Bataven de Rijn waren afgezakt vestigden zij zich definitief in het kustgebied. En later, goede ruiters als zij waren, richten zij, nadat het paard als vervoermiddel steeds minder gangbaar werd, een wielervereniging op. Die heette dus De Bataaf. De Bataaf organiseerde dus ook weer een cross. Onder een stralende zon, en omgeven door een waaier aan regenbogen. En alle buien vielen er naast.
Zoals bij WV De Amstel de helft van de leden Mouris heet, wordt bij De Bataaf het vaandel hoog gehouden door de familie Pieterse. Dus bij de dames werd met hooggespannen verwachting uitgekeken naar Puck Pieterse, dit jaar 2e bij het EK veldrijden bij de beloften en vorig jaar bij de junioren zelfs goud! Maar helaas, Puck weet waarschijnlijk niet eens waar Zwanenburg ligt, laat staan dat ze van de ACC heeft gehoord; ze is geen familie.
Wederom een typisch Bataaf cross-rondje. Bijna het gehele asfalt-parcours werd benut om op volle snelheid de verschillende gemene benenbrekers aan te kunnen vliegen. Dus op het moment dat je dacht: ‘Het gaat eigenlijk best wel lekker’, zoog de Haarlemmermeer je langzaam naar beneden en voordat je had bedacht dat je eigenlijk had moeten schakelen, sputterde je de laatste meters door naar het volgende stuk asfalt. En dat bleef zich herhalen. En dan moest bij het ingaan van de laatste veld-sectie het gras zo worden aangesneden dat je niet in een innige omhelzing met een kerstboom eindigde! Menigeen stond na de finish de naalden uit de geschoren benen te trekken. Ook hier kreeg, net als bij Excelsior, het sturen een nieuwe betekenis.
De foto’s!
